Dość popularne pojęcie, którego zdarza nam się często używać. Czy jednak wiemy tak naprawdę, kim jest fetyszysta? Czym tak naprawdę jest fetysz?
Fetysz – definicja
Fetyszem na dobrą sprawę może być wszystko. Pod tym pojęciem najczęściej obecnie rozumiemy czynnik, który wywołuje u fetyszysty podniecenie seksualne, chociaż sam niekoniecznie jest powiązany z seksem. Może być to konkretny przedmiot (jak wysokie obcasy), części ciała (stopy) czy nawet zwierzęta lub sytuacje (np. odmienny kolor skóry partnera). Istnieją odmiany fetyszyzmu, w których bodziec może być wręcz odstręczający dla innych jak kał (koprofilia) czy mocz (urofilia). Tym, co łączy wszystkich fetyszystów, jest brak możliwości osiągnięcia spełnienia bez obecności fetyszu. Głównym źródłem podniecenia seksualnego jest bowiem nie partner, a wybrany przedmiot, czy część ciała.
Czy fetyszyzm to choroba?
Czy wszyscy fetyszyści to przysłowiowi „zboczeńcy”? Niekoniecznie. By móc zakwalifikować fetyszyzm jako zaburzenie, musi wystąpić kilka kryteriów. Według Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego o zaburzeniu możemy mówić w momencie, gdy:
- fantazje, impulsy i zachowania dotyczące obiektów nieożywionych jak np. kobiecych butów są silne i powracają przez minimum 6 miesięcy
- powtarzające się fantazje, impulsy i zachowania są źródłem dyskomfortu, cierpienia lub negatywny wpływ na życie zawodowe, prywatne i społeczne
- jako fetysz nie występują wyłącznie elementy garderoby kobiecej (służące jako przebranie) lub gadżety erotyczne (jak wibratory)
Takie kryteria zostały ujęte w klasyfikacji DSM-IV (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders), z kolei wg Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 o fetyszyzmie możemy mówić nie tylko w przypadku przedmiotów nieżywionych. Fetyszem może być także konkretnie część ciała partnera jak stopy czy duże piersi.
Czy fetyszyzm się leczy?
Fetyszyzm ma wiele różnych odmian oraz różne stopnie nasilenia. Jeśli obojgu partnerom taki dodatek do życia seksualnego sprawia przyjemność i oboje się na to zgadzają, nie ma powodu do niepokoju. Inaczej jest w momencie, gdy jedno z dwojga odczuwa dyskomfort lub, co gorsza, jest przymuszane przez partnera do danych zachowań. Istnieją również niebezpieczne formy fetyszyzmu, polegające np. na podduszaniu czy samookaleczaniu. W takich przypadkach konieczny jest kontakt ze specjalistą — seksuologiem, psychiatrą lub psychologiem. Terapia jest także potrzebna w momencie, gdy fetyszyzm jest powodem negatywnych uczuć jak poczucie winy, upokorzenia lub uniemożliwia zbudowanie zdrowej relacji partnerskiej.
Najdziwniejsze rodzaje fetyszyzmu
Jak już wspomnieliśmy, fetyszem może być dosłownie wszystko. Poniżej krótkie zestawienie specyficznych fetyszy:
- Akrotomofilia – spełnienie osiąga się poprzez seks z osobą o amputowanej kończynie
- Automonoseksualizm – podniecenie wywołuje widok samego siebie w lustrze, przebranego za osobę odmiennej płci
- Autonepiofilia – pobudzenie seksualne wzbudza odgrywanie roli niemowlaka, jak np. noszenie pieluch, przebieranie się w śpioszki czy korzystanie ze smoczka
- Dendrofilia – odczuwanie popędu płciowego do drzew
- Ekskrementofilia – odmiana związana z moczem, kałem, śliną lub innymi wydzielinami. Dzieli się na różne podtypy:
- urofilia – wąchanie moczu
- koprolagnia – wąchanie kału
- urofagia – spożywanie moczu
- koprofagia – spożywanie kału
- Fetyszyzm pępka – źródłem podniecenia jest lizanie lub wkładanie palców do pępka partnera
- Grawiditofilia – fetyszem jest brzuch ciężarnej kobiety
- Klizmafilia – satyfakcję seksualną osiąga się poprzez lewatywę (wlew doodbytniczy)
- Laktafilia – podniecenie wywołują piersi wydzielające mleko
- Nekrofilia – pociąg seksualny do ludzkich zwłok
- Retifizm – rolę fetyszu ogrywają buty i wyroby ze skóry